به گزارش ورزش سسی، فینال فراموشنشدنی لیگ قهرمانان اروپا میان لیورپول و میلان در استانبول، سالهاست بهعنوان نماد «باور به کامبک» در فوتبال جهان شناخته میشود؛ دیداری که روسونری نیمه نخست را با برتری ۳ بر صفر به پایان رساند، اما بازگشت تاریخی لیورپول، سرنوشت جام را تغییر داد.
بسیاری از بازیکنان وقت میلان بعدها اعتراف کردند نقطه آغاز این فروپاشی، گل اول لیورپول توسط استیون جرارد بود؛ جایی که کاپیتان سرخها پس از گل، به جای شادی، دستانش را به علامت بازگشت به سمت همتیمیها و هواداران تکان داد و از آنها خواست باور داشته باشند. سامی هیپیا، مدافع وقت لیورپول، در این رابطه گفته بود: «ما دقیقاً زمانی باور کردیم که میتوانیم بازی ۳-۰ باخته را برگردانیم که جرارد گفت شادی نکنید؛ هنوز سه گل دیگر لازم داریم.»
همین تصویر ذهنی، اینبار در فوتبال آسیا و در لباس تراکتور تکرار شد. شاگردان دراگان اسکوچیچ در دیدار برابر الدحیل قطر، با گلهای شجاع خلیلزاده و امیرحسینزاده به برتری رسیدند، اما نقطه عطف واقعی مسابقه، نه صرفاً گل نخست، بلکه واکنش کاپیتان تراکتور پس از آن بود.
شجاع خلیلزاده، کاپیتان سرخپوشان تبریزی، پس از باز کردن دروازه حریف، به جای شادی، با اشارهای معنادار به همتیمیهایش گفت: «برگردید.» این لحظه پیام روشنی داشت؛ تراکتور هنوز کار دارد و این پایان ماجرا نیست. درست همانجا بود که باور جمعی در زمین شکل گرفت و بازیکنان به این نتیجه رسیدند که حتی در سطح آسیا نیز میتوان به کامبک فکر کرد.
الگوی لیورپولی تراکتوریها، بیش از یک مقایسه احساسی، نشاندهنده بلوغ ذهنی تیمی است که پیش از گل دوم، پیروزی را در ذهن خود ساخته بود. تراکتور در این دیدار ثابت کرد کامبک، پیش از آنکه روی اسکوربورد اتفاق بیفتد، باید در فکر و رفتار کاپیتان و تیم شکل گیرد؛ درسی که سالها پیش لیورپول در استانبول به فوتبال جهان آموخت.
